พระธาตุอินทร์แขวน (2)
 |
| ยามเช้าก็มีคนสักการะมากมาย |
พระธาตุอินทร์แขวน
หรือ ไจ้ก์ทิโย ในภาษามอญ หมายความว่า หินรูปหัวฤๅษีมีลักษณะเป็นก้อนหินสีทองขนาดใหญ่
ตั้งอยู่บนหน้าผาสูงชันพระธาตุอินทร์แขวนนับเป็น1 ใน 5 สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ที่ชาวพม่าต้องไปสักการะ และยังเป็นพระธาตุประจำปีจอ
ที่คนเกิดปีนี้ต้องไปนมัสการสักครั้งหนึ่งในชีวิต
มีรายงานการสำรวจพระธาตุอินทร์แขวนอย่างเป็นทางการตามคำสั่งรัฐบาลพม่า
เมื่อปี 2544 โดยคณาจารย์ด้านวิศวกรรมศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งกรุงย่างกุ้ง
ร่วมกับเจ้าหน้าที่กรมทรัพยากรน้ำ ได้ข้อมูลที่น่าสนใจคือ หินก้อนนี้เป็นหินแกรนิต
น้ำหนัก 611.45 ตัน สูง 8.15 เมตร แต่มีจุดสัมผัส (Contact Area) เพียง 0.714 ตารางเมตร
องค์เจดีย์หนัก 19.45
ตัน สูง 3.11 เมตร รวมก้อนหินกับเจดีย์หนักรวมกัน 630.9 ตัน
ความเชื่อของคนพม่า
บอกว่าในชีวิตนี้เราควรขึ้นมาไหว้สักการะพระธาตุให้ครบ 3 ครั้ง คนเตินทางมาจากที่ไกลๆก็เลยมีการประยุกต์ไปไหว้ 3 ครั้งในทริปเดียวนี่แหละ จึงจะถือว่าได้บุญสูงสุด ครั้งนี้
meepole ขึ้นไปไหว้พระธาตุ 2 ครั้ง เพราะหลังจากทานอาหารเย็นที่โรงแรม ก็ขอเข้านอนเพราะวันนี้ตั้งแต่ตี 4 แล้ว ตั้งใจมากราบนมัสการตอนกลับในช่วงเช้า
 |
| ของไหว้ที่นำมาถวายในยามเช้าเป็นถาดๆ |
ในเช้าวันที่สอง
เราตื่นกันเเต่เช้าราวตี 4
ออกมาก็เจอพระพม่าเดินบิณฑบาตพอดี
ได้เตรียมผลไม้ไว้แล้ว แต่ทันทีที่จะตักบาตรก็มีเด็กพม่าโผล่ออกมาจากไหนไม่รู้มาขายข้าวกับกับข้าวที่ไม่น่าดูนักเพราะใส่ข้าวและกับข้าวในถุงกอบแกบโดยตรงและห่อเล็กมาก 1000 จั๊ด และเดินตามกวนข้างๆร้องบอกให้ซื้ออีกตลอด
ซื้อของคนหนึ่งก็จะมีคนอื่นขอให้ซื้ออีก (แอบนึกถึงว่าเกือบเหมือนอินเดียเลยนะนี่)
ได้ตักบาตรพระ 4 รูป เเล้วเดินเท้าเปล่าขึ้นสู่พระธาตุอีกครั้ง
 |
| อาหารที่นำมาถวายสักการะ วางตั้งเต็มไปหมด จะเห็นตู้ใส่เงินมากมายวางทั่วเกือบร้อยใบในบริเวณรอบๆนั้น และปลอดภัยไม่มีใครยก |
ยามเช้าเพิ่งตื่น นั่งเป็นกลุ่มๆ
 |
| มีทั้งคนที่ลงไปและขึ้นมาใหม่ เดินสวนกันขวักไข่ว |
ขณะที่เดินขึ้นไปก็มีคนเดินสวนลงมาเยอะมาก เขาตื่นเช้ามาก คงไหว้พระธาตุแล้ว
เราเดินตั้งแต่ยังไม่สว่าง ถึงข้างบนก็ยังมืดอยู่ เห็นคนตื่นบ้างนั่งๆนอนๆบ้าง
หลายอิริยาบถ เด็กๆก็สนุกสนานกับขาโจ๋
 |
| เด็กๆประลองกำลังรถ |
เราเห็นคนถือถาดมีของบูชาอยู่เต็มถาดเดินมาเป็นระยะๆ
เดินดูว่าเขาทำอะไรกัน ก็เลยเข้าใจว่าเอาไปไหว้บูชาพระธาตุมีวางไว้เต็มไปหมด
แต่ของที่ใช้ไหว้ก็แปลกจากบ้านเรา ราคาเทียบกับคุณภาพของแล้วค่อนข้างแพง 3000- 5000 จี้ด/ ถาด
 |
| ทางลงไปตลาดด้านล่าง |
link พาไปเดินที่ตลาดด้านล่างมีของกินขายพอควร
และมีขายดอกไม้ซึ่งก็โก่งราคาอีก แข่งกันขายด้วยดูการขายแล้วทำให้ไม่อยากซื้อ
เลยไม่ซื้อเพราะจิตตกกับวิธีการขาย เดินจนสุดถนนสายบน ไม่ลงไปอีกชั้น ก็กลับ
ดูร้านน้ำชากาแฟ ท่องโก๋ตัวใหญ่ๆ ซื้อมาไหว้พระ และใส่บาตรอีก
ไม่ได้ลองกินเองเพราะดูแล้วมันๆ
 |
| แผงร้านขายลอตเตอรี่ |
กระดิ่งไว้แขนที่รั้วรอบพระธาตุ
 |
| พระออกบิณทบาต |
 |
| ตลาดด้านล่าง มีของขายเยอะแต่ตั้งราคาสูงกว่าปกติอยู่ |
 |
| ข้าวเหนียวสีจัดกว่าบ้านเรา |
 |
| บน ขนมคล้ายปลากริมบ้านเรา แต่อันนี้ไม่หอมเท่าและน้ำใส |
นมัสการลาแล้วเดินกลับลงมา
ระหว่างทางก็เห็นเขาวางขายคล้ายๆขนมปลากริมบ้านเรา link
ลอง แก้วละ-300 จั๊ด เราไม่ชอบลอง
 |
| ท่อนไม้ไผ่ไว้ทำไม้เท้า |
เดินลงมาครั้งนี้ได้คำตอบของสิ่งที่เห็นเมื่อวานว่าวางขายไว้ทำอะไร
นั่นคือท่อนไม้ไผ่ ใช้เป็นไม้เท้าค้ำยันตัวขาเดินลงเพราะหลายช่วงชัน
เราแวะไปห้องอาหาร
link ทำสติกเกอร์หรือบัตร ไม่แน่ใจหายไป
เราเลยบอกว่าขอใช้กุญแจห้องแสดงแทน เขายอมเลยได้เข้าไปกิน รีบๆกิน
เพราะส่วนใหญ่กินกันเสร็จแล้ว ก็กินเพื่ออยู่อีก เอากระเป๋าเคคืนห้อง
เดินทางกลับลงมา คราวนี้ได้รถแบบไม่มีพนักพิง
เราก็ไม่เข้าใจจริงๆไกด์สามารถรอรถได้ เลือกเอาคันที่มีพนักพิงซึ่งปลอดภัยกว่ามาก นี่หลายคนบ่น
และไม่สะดวกในการยันตัวมาก เราแอบกระซิบ
link ว่าไกด์ไม่น่ารักอีกแล้วอาแต่ทำเวลาซึ่งก็ทันอยู่แล้ว
ไม่คำนึงความปลอดภัยสูงสุดของลูกค้า เพระท่านก็นั่งหน้าติดกับตัวรถท่านที่นั่งแถวแรกจะจับราวหน้าได้
แต่แถวสองลำบากหน่อย (งานนี้
-2)
ก็เหมือนเดิมลงมาได้ช่วงหนึ่งก็จอดรอรถที่สวนขึ้นมา
คราวนี้รอนานหน่อย 20 นาทีเศษ ขาลงนี่เร็ว
เสียวไส้เมื่อจ่อติดกับคันหน้า มีช่วงที่เขาหยุดชะลอให้คันหน้าทิ้งระยะห่าง
ลงมาถึงท่ารถก็ขนของลงขึ้นบัสอีก เดินทางต่อ
 |
| เพิ่มคำอธิบายภาพผู้สูงวัยก็นั่งเสลี่ยงลงมาที่จุดจอดรถ จริงๆไม่ไกลนะ เพียงแต่ทางลาดลง อาจเดินไม่สะดวก meepole เดินเองเพื่อพิสูจน์ว่าวัยยังไม่สูงพอ |
สิ่งที่คนเชื่อก็อาจไม่จำเป็นต้องพิสูจน์หาความจริงเสมอไป ว่าทำไมหินจึงตั้งอยู่ได้ตามที่มีข้อสันนิษฐานต่างๆทางวิทยาศาสตร์
ขอให้สิ่งนี้ได้เป็นศูนย์รวมใจ หรือที่พึ่งทางใจ ให้ความสุขกับการเดินทางแสวงบุญของผู้มีศรัทธาตลอดไปก็ดีแล้ว
