วันอังคารที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2556

การมีชีวิตช้าลง


"การมีชีวิตช้าลง" คำนี้ meepole เกือบลืมไปแล้ว จนกระทั่งได้ยินอีกครั้งเมื่อเช้านี้จากปากของ หญิงสาวผู้จบทางด้านเคมีแต่เธอรักธรรมชาติ (จากสารคดี พื้นที่ชีวิต) เธอเป็นไกด์พามาที่นี่ Olkhon Island, Russia เป็นงานอดิเรก และเพราะเธอชอบที่นี่ จากหมู่บ้านเก่าๆ ชาวประมงจนๆ กลายเป็นชาวนารวม เลี้ยงแกะ เป็นความจริงที่ในทุกๆที่ความเป็นธรรมชาติย่อมหายไปเมื่อความเจริญเข้ามา เพียงแค่ไฟฟ้าเข้ามาเกาะโอล์คอน ไซบีเรีย (Olkhon Island, Russia) ที่นี่ก็เปลี่ยนแปลงไปมาก เห็นบ้านเก่าๆหลังกระทัดรัดเห็นพื้นที่ว่างสุดลูกตา คนเก่าแก่ที่เหลืออยู่ เครื่องมือเครื่องใช้ที่ถูกปล่อยทิ้งให้โทรมไป เช่น เรือประมง โรงนาร้าง เพราะอาชีพเปลี่ยนไป เห็นแล้วน่าเศร้าใจเช่นกัน โชคดีที่ในชุมชนมีพิพิธภัณฑ์เล็กๆที่เก็บรักษาอดีตให้คนรุ่นใหม่ศึกษา (หากอยากที่จะเรียนรู้) สำหรับ meepole ที่สำคัญคือ การที่เขามีคนรุ่นก่อน ผู้อาวุโสที่มีใจรักท้องถิ่นมาช่วยกันเป็นผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ พร้อมเล่าเรื่องอดีตให้นักท่องเที่ยวฟังด้วยความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาจากจิตวิญญาณ ต่างจากของเราที่จ้างลูกจ้างคนรุ่นใหม่ๆมาดูแลสถานที่เหล่านี้ แล้วบางคนก็ไม่ได้เอาใจใส่ศึกษา ไม่ได้รักใส่ใจหน้าที่ๆทำ เมื่อนักท่องเที่ยวถามอะไรที่เป็นตำนานก็จะไม่รู้นอกจากเอกสารที่วางตั้งให้หยิบอ่านเอง พิพิธภัณฑ์และสถานที่ประวัติศาสตร์จึงดูแห้งแล้ง ผ่านมาดูแล้วผ่านไป ความประทับใจ รู้สึกซาบซึ้งไม่ค่อยจะได้รับนัก..วรรณสิงห์ (ผู้ทำรายการ) ก็ได้ถามเธอว่า "สำหรับเธอตอนนี้อะไรเป็นสิ่งที่เธอรู้สึกว่ามีความสำคัญ"..เธอตอบว่า "คงเป็นเกาะนี้ื เพราะทุกครั้งเมื่อเธอมาที่เกาะนี้เธอรู้สึกว่า เธอมีชีวิตที่ช้าลง ต่างจากตอนที่เธออยู่ในเมือง ชีวิตเธอดูเร่งรีบวุ่นวาย แต่ที่นี่เธอได้อยู่กับธรรมชาติ มองดูมัน แม้ว่ามันจะเริ่มแปรเปลี่ยนไปบ้าง....." คำนี้ทำให้ meepole ย้อนคิดมองตัวเองเช่นกันว่า การที่ได้เอาตัวออกจากสังคม (แต่ยังทำหน้าที่ทำประโยชน์ให้ส่วนรวม) โดยไม่ต้องมีตัวตน อยู่กับธรรมชาติ (ป่ารอบบ้าน สุนัข นก ฯ) มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ชีวิตแต่ละวันก็สงบเย็น เป็นประโยชน์ ชีวิตที่ผ่านไปในแต่ละวันรู้สึกร่มเย็น ไม่ร้อนรุ่ม วุ่นวาย..ต่างจากบางวันที่ต้องออกไปสู่สังคมด้วยความจำเป็นในหน้าที่ ที่บางครั้งก็มีฝุ่นละอองปลิวมาติดบ้าง เหนื่อยจนรู้สึกว่า เฮ้อ!! (หลายคนคงเคยเป็น) ชีวิตที่ช้าลงของ meepole จึงเป็นชีวิตที่อยู่กับตัวเองอย่างมีสติ อยู่กับธรรมชาติ กับสิ่งที่เรารักและรักเรา อยู่เย็น ก็เป็นสุข


ข้อคิดอีกอย่างที่ meepole ได้จากรายการนี้ในวันนี้ คือคำตอบของชายชรา (80 กว่า) ที่เกิดที่นั่นและเขาบอกว่จะตายที่นั่นด้วยคำถามที่ว่า "อะไรเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตของเขา" คำตอบนั้นโดนใจ "สิ่งสำคัญที่สุดแปรเปลี่ยนเสมอ สมัยหนุ่มๆการมีชีวิตรอดจากการหลบภัยสงครามสำคัญที่สุด แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดกลับเป็นหลานๆของเขา ชีวิตเขาตอนนี้เขาไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรแล้ว" จริงแท้ทีเดียวสำหรับคำตอบนี้ ตอนจบของรายการนี้ตั้งคำถามให้เราหาคำตอบว่า " สิ่งมีค่าที่สุดในแต่ละช่วงชีวิตของคุณมีอะไรบ้าง" คำถามนี้บ่งบอกการเรียนรู้สัจจธรรมของชีวิตได้ชัดเจนทีเดียวว่า ชีวิตเราไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ ใจเราเปลี่ยนได้แทบทุกวินาทีด้วยซ้ำ..ชีวิตจึงต้องประคองด้วยการมีสติ ลดการปรุงแต่ง ฝึกทำจิตให้ว่างจนเป็นปกติ อ่านจบแล้ว อย่าลืมลองตอบคำถามข้างต้นนี้ดูนะคะ :)