ส่วนหนึ่งของผู้ที่ไปดูงานครั้งนี้
click ที่ภาพเพื่อขยาย
การศึกษาครั้งนี้เป็นโครงการของการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย โดยมุ่งที่ผู้บริหารส่วนท้องถิ่น และบุคลากรทางการศึกษา รวม 50 คน โดยกลุ่มเป้าหมายครั้งนี้มี 42 คน และผู้ปฎิบัติงานกฟผ.อีก 8 คน (มี 2 ผู้อาวุโสคือ คุณพลกฤชฐ์ : Chief, Nuclear energy department ) เป็นหัวหน้าคณะครั้งนี้ และคุณเจริญ : Administration level 9) อีก 6 เป็นหนุ่มๆวัยละอ่อน(ดูจากใบหน้า) เป็นกลุ่ม engineering ก็คงไปหาประสบการณ์ด้านพลังงานร่วมกัน ส่วนกลุ่มเป้าหมายมาจาก จังหวัดที่อยู่ในเป้าหมายการตั้งโรงงานไฟฟ้าทั้งนิวเคลียร์และถ่านหิน คือ สุราษฎร์ธานี นครสวรรค์ มหาสารคาม กาฬสินธุ์ ร้อยเอ็ด ตราด อุบลราชธานี ขอนแก่น ชุมพร (ในรายชื่อจังหวัดที่เห็นไม่มี แต่มีบุคลากรไป 2 คน) แต่ละจังหวัดจำนวนคนไปไม่เท่ากัน ตั้งแต่ 2-8 คน คละกัน จำนวนผู้บริหารส่วนท้องถิ่น และบุคลากรทางการศึกษาไม่เป็นสัดส่วนที่แน่นอน และมีทุกระดับ ตั้งแต่ผู้ว่าราชการจังหวัดจนถึงอบต./ ครูประถม ถึงครูมหาวิทยาลัย อันนี้ไม่ทราบว่าใช้เกณฑ์อะไรเลือกหน่วยงานนั้นๆ ???? ของ meepole กำหนดให้ผู้บริหารไป 1 คนและอาจารย์สิ่งแวดล้อม 1 คน แต่บางที่ก็มีผู้บริหารไป 2 คน
แต่เอาเป็นว่ารวบรัดตัดความ meepole เป็นหนึ่งในนั้นที่ได้มีโอกาสไป..ด้วยความตั้งใจและมุ่งมั่นที่จะศึกษาดูโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ เคยสอนนักศึกษาแต่ไม่เคยเห็นของจริง บางครั้งก็เขินที่จะสอนทุกอย่างตามที่ได้อ่านมา เหมือนนกแก้วนกขุนทอง แต่ต่อไปนี้ความรู้สึกตะขิดตะขวงใจคงหายไปเสียที meepole จะนำคำถามที่ค้างคาใจตั้งแต่วัยเรียน จนขณะเป็นผู้สอนไปหาคำตอบที่นั่น และบอกกับตัวเองว่า เงินแผ่นดินที่นำเราไปต้องถูกใช้อย่างคุ้มค่า นำประสบการณ์จริงมาส่งต่อให้นศ.และเขียนให้ผู้ที่สนใจได้นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อแผ่นดินได้ เพราะหากวันหนึ่งท่านต้องเป็นผู้หนึ่งที่ต้องตัดสินใจต่ออนาคตของประเทศและชีวิตเพื่อนร่วมชาติ เมื่อมีคำถามว่า "เห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วย" กับการตั้งโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร หากคำตอบ คือเห็นด้วยกับการสร้างโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ นั่นหมายความว่าจะตั้งที่ใดก็ได้เหมือนกัน เพราะที่เคยได้ยินมาคือ ตั้งใหนก็ได้แต่ไม่ไช่ที่จังหวัดของฉัน เพราะหากเห็นด้วยก็ไม่ควรมีเงื่อนไข หากมีเงื่อนไข ก็หมายความว่าเบื้องหลังคำตอบนั้นคือการไม่เห็นด้วยนั่นเอง
ดังนั้นการศึกษาค้นคว้าหาความรู้ความเข้าใจเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง อย่าตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆด้วยขัอมูลเพียงน้อยนิด ที่ไม่รู้จริงของเรา เพราะหากพลาดนั่นคือชีวิตมากมายที่ต้องเดือดร้อน ตกอยู่ในภาวะอันตรายที่ตัวเราเองก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย เป็นอกุศลกรรมที่ก่อโดยรู้ตัว .......นี่เป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ meepole ยอมออกจากถ้ำเป็นครั้งแรกในรอบ 8 ปี ยอมออกร่วมเดินทางไปเป็นหมู่คณะ หลังจากใช้เหตุผลตัดสินใจ เพราะ meepole ไม่สนใจการเดินทางไปต่างประเทศ ดังนั้นการจะไปต้องคุ้มประโยชน์กับเวลาครอบครัวที่เสียไป ...ครั้งนี้เมื่อได้ผ่านอุปสรรคด่าน "คน" ที่ไม่ไช่มนุษย์แล้ว meepole ก็เริ่มค้นคว้าหาข้อมูลของสถานที่ๆจะไป (โรงไฟฟ้า) ทุกๆด้านมากที่สุดเท่าที่เวลาอำนวย ทั้งข่าว บทความ งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ที่อ่านไม่ทันก็นั่งอ่านระหว่างเดินทางเพื่อประกอบสิ่งที่เห็น และต่อจากนี้จะขอบันทึกสิ่งที่เป็นเนื้อหาที่ได้จากการไปศึกษารวมกับสิ่งที่ค้นคว้ามาประกอบกันเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเองและผู้สนใจติดตามอ่านค่ะ หากมีอะไรขาดตกไปบ้างก็ยกให้คนไกล้แก่ก็แล้วกัน หุหุ.....................
