ปีเก่าผ่านไปหลายๆคนคงได้ทบทวนว่าเราได้ทำอะไรไว้บ้าง และบางคนอาจไม่ได้สนใจสิ่งที่ผ่านไปนัก แต่จะตั้งเป้าหมายชีวิตไปข้างหน้าว่าจะทำอะไรในปีใหม่
จะทำกำไรเท่าไร จะไปเที่ยวไหน จะ.....แล้วแต่กิเลสที่นำไป
สำหรับ meepole เป้าหมายที่จะทำนั้นไม่มีอะไรแตกต่างเพราะเส้นทางชีวิตได้ตั้งเข็มทิศที่แน่นอนไว้แล้ว
จึงไม่มีอะไรที่ต้องแสวงหา สงบ เย็น เป็นประโยชน์แก่สังคมในเส้นทางแห่งธรรมเพียงแต่ต้องย้อนกลับไปดูในปีที่ผ่านไปว่าสิ่งที่ตั้งใจที่จะทำ
ได้ทำหรือไม่ มีอะไรเป็นเครื่องกีดกั้นการกระทำบ้าง มีอะไรที่ต้องแก้ไข
ปรับปรุงเพื่อให้ตัวเองสามารถไปสู่เส้นทางที่วางไว้
เหมือนทุกปีที่ meepole จะบันทึกสิ่งที่ทำนอกเหนือจากงานในหน้าที่คือสอนและให้ความรู้แก่นักศึกษาด้วยความรับผิดชอบในส่วนที่ทำได้
เด็กรุ่นหลังจะมีความแตกต่างจากรุ่นในอดีตมาก ด้วยความเจริญทางเทคโนโลยี
ภาระทางเศรษฐกิจของครอบครัวพวกเขา และสิ่งแวดล้อมเขาตั้งแต่เด็กทำให้พวกเขาโตมามีลักษณะของความกระด้างมากขึ้น
เห็นแก่ตัวเองมากขึ้น ขาดความมานะ ศีลธรรมบกพร่อง ความละอาย แยกแยะถูกผิด น้อยลง....
ในส่วนของสังคมก็เหมือนเดิมทำตัวให้ไม่มีตัวตน
จึงทำให้สามารถมองเห็นอะไรในสังคมได้มากขึ้น ชัดเจนขึ้น เห็นกิเลสที่วนเวียนไม่สิ้นสุด
เห็นคนมากมายที่ติดอยู่ในเขาวงกตกิเลสนั้น หลายคนในปีที่แล้วมีความทุกข์ เราก็ได้บอกทางออกให้
แต่ส่วนมากเดินมาได้ครึ่งทางก็ติดหลงกับกิเลสเกียรติยศ
หน้าตาทางสังคมก็หลุดออกมาไม่ได้ ส่วนมากเป็นเช่นนี้ กลัวการเป็น nobody หารู้ไม่ว่าหากใครก็ตามที่สามารถหลุดจากกับดักนี้ได้ชีวิตจะสงบ
ละวางตัวตนได้ จะเย็นสบาย แล้วก็จะสามารถทำสิ่งต่างๆที่เป็นประโยชน์ ถูกต้อง และบริสุทธิ์
ปีที่แล้วได้เป็นปีที่สูญเสียคนดีๆ
ในชีวิต meepole ไปหลายรูป/คน หลวงพ่อสะอิ้ง ท่านเจ้าคุณรุ่น ที่เสียใจมาก น้าแดง
อจ.เนติภรณ์ ส่วนคุณครูอำพน ครบปี
ซาบูลูกชาย ครบ 1 ปี
ขอบคุณบารมีพระพุทธองค์
พระธรรม พระสงฆ์ที่ได้สอนสั่ง และสิ่งดีๆทั้งหลาย ที่ได้นำให้เราพบแต่สิ่งดีๆ มงคลทั้งหลายเข้ามาในชีวิต
ไม่ว่าจะมาในรูปของอะไร ก็ทำให้ชีวิตได้อยู่เย็น มีสุขที่สงบ และมีจิตที่มั่นคงในธรรม
และจะฝึกฝนตนเองให้ดีขึ้นโดยเฉพาะ ฝึกเมตตาที่ไม่มีเงื่อนไข
ซึ่งเรายังบกพร่องอยู่ ปากที่ยังคงฉับไว ปีใหม่และปีต่อๆไปจะฝึกตนให้เป็นผู้เจริญในธรรมมากขึ้น ฝึกสติให้รู้ทันมากขึ้น ให้สมกับชาติภพที่ได้โอกาสเกิดเป็น มนุษย์
"...บุญกุศลที่โยมได้ทำไว้มีมากมายที่ควรจะภาคภูมิใจ ไม่ว่าจะสร้างพระไตรปิฎก สร้างศาลา สร้างห้องน้ำ สร้างกุฏิให้แก่พระสงฆ์ ทั้งหมดนี้เป็นบุญกุศลที่มีอานิสงส์มาก บุญเหล่านั้นไม่ไปไหน แต่อยู่ที่ใจของโยมแล้วล่ะ อยู่ที่ใจถ้าไม่นึกถึงก็มีประโยชน์น้อยลง ก็ขอให้นึกถึงบุญกุศลไว้ด้วย จะช่วยให้โยมมีความมั่นใจ จะไม่กลัวว่าข้างหน้าจะมีอะไร เพราะว่าบุญกุศลนี้แหละที่รอเราอยู่ข้างหน้า พระพุทธเจ้าตรัสว่าบุญกุศลเหมือนกับญาติพี่น้องที่เราจากไป เวลาเรากลับไปหาญาติพี่น้อง ญาติพี่น้องก็ต้อนรับด้วยความดีใจที่เราได้กลับมา บุญกุศลก็คอยต้อนรับเราอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะฉะนั้นโยมไม่ต้องกลัวข้างหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะข้างหน้ามีบุญกุศลคอยรับรองต้อนรับอยู่ ขอให้โยมมั่นใจในความดีที่ได้ทำไว้ ความมั่นใจจะทำให้โยมไม่มีอะไรต้องกลัวข้างหน้า......." พระไพศาล วิสาโล
"...บุญกุศลที่โยมได้ทำไว้มีมากมายที่ควรจะภาคภูมิใจ ไม่ว่าจะสร้างพระไตรปิฎก สร้างศาลา สร้างห้องน้ำ สร้างกุฏิให้แก่พระสงฆ์ ทั้งหมดนี้เป็นบุญกุศลที่มีอานิสงส์มาก บุญเหล่านั้นไม่ไปไหน แต่อยู่ที่ใจของโยมแล้วล่ะ อยู่ที่ใจถ้าไม่นึกถึงก็มีประโยชน์น้อยลง ก็ขอให้นึกถึงบุญกุศลไว้ด้วย จะช่วยให้โยมมีความมั่นใจ จะไม่กลัวว่าข้างหน้าจะมีอะไร เพราะว่าบุญกุศลนี้แหละที่รอเราอยู่ข้างหน้า พระพุทธเจ้าตรัสว่าบุญกุศลเหมือนกับญาติพี่น้องที่เราจากไป เวลาเรากลับไปหาญาติพี่น้อง ญาติพี่น้องก็ต้อนรับด้วยความดีใจที่เราได้กลับมา บุญกุศลก็คอยต้อนรับเราอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะฉะนั้นโยมไม่ต้องกลัวข้างหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะข้างหน้ามีบุญกุศลคอยรับรองต้อนรับอยู่ ขอให้โยมมั่นใจในความดีที่ได้ทำไว้ ความมั่นใจจะทำให้โยมไม่มีอะไรต้องกลัวข้างหน้า......." พระไพศาล วิสาโล