(ต่อ) ตอนเดินใน China town อยู่ดีๆ ไม่มีปี่ขลุ่ยบรรเลงก่อน ฝนก็โครมตกลงมา โชคดีที่ร้านแถบนั้นมีลักษณะเป็นแบบเวิ้งหลังคาคลุมตลอดทางเดินก็เลยยังเดินได้ แต่ก็ไม่สะดวกเพราะเดินถึงถนนซอยก็ต้องผ่านฝนไม่มีหลังคา เจอเด็กฝรั่งอายุ ประมาณ 10 ขวบยืนถือร่ม เธอพาเราข้ามถนนเล็กๆไป
เดินผ่านหน้าร้านเล็กๆ ขายซาลาเปา กาแฟ และก็ของกินน่ารักในกระปุกแบบนี้ ไว้กินกะน้ำชากาแฟ เห็นคนขายมองหน้า meepole แบบแปลกๆ (ไม่เอ็นดู) เลยไม่ถามอะไรเขา
เดินกลับทางเดิมเริ่มหิวเลยแวะร้านริมทางเป็นร้านอาหารเจ อาหารตามสั่ง แบบมีรูปให้เลือก มีราคากำกับไว้ ราคาประมาณ 4.5-10 SGD
นี่ชามใหญ่มาก 5.8 SGD (ตอนถือมาเสริฟ์แอบขำกะlink ว่าชามเหมือนชามที่ใส่อาหารเด็กๆบ้านเราเลย หุหุ) แต่link กินจนหมด
ของmeepole ราดหน้าหมี่กรอบ ราดจนแฉะไม่กรอบแล้ว 4.5 SGD ถ้าไม่หิวก็ไม่กิน แต่ก็ใช้ได้นะ เพราะตัวที่เป็นหมี่กึนเจของเขาไม่มีกลิ่นสาปแบบบางอย่างในบ้านเรา
บน : ซ้าย รูปรายชื่อขนมเยอะมาก มี 2 ด้าน
ขวา นี่คือ soursop ที่สั่งมากิน อร่อยสุดๆ
นี่เป็นความบังเอิญที่เดินผ่านเห็นคนกินเต็มร้าน 2 ห้อง มีล้นมาที่โต๊ะบนทางเิน และมียืนรอคิว ก็ถ่ายรูปไว้ เพราะไม่อยากรอคิว ตอนแวะกินอาหารเจ ก็ไปนั่งโต๊ะเดียวกับคนท้องถิ่นที่เป็นมิตรเขาชวนคุยดีมาก บอกเล่าแนะทุกอย่างกระทั่งร้านขนมนี้ พอกลับมา คนยืนคิวไม่มีเพราะค่ำแล้ว เลยลองเข้าไปนั่ง เขาเอารายการมาให้ อ่านชื่อรู้เรื่องหมด ยกเว้นรายการนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เขาอธิบายก็บอกว่าผลไม้ของเขาเอาก็เอาอยากรู้ ปรากฎว่าพอเห็นก็ร้องอ๋อ..soursop คือทุเรียนเทศ ไทยเราไม่เอามาปรุงทำอะไร นี่อร่อยมากยากจะบรรบายต้องไปทานเอง ขากลับลองหาซื้อน้ำกระป๋อง soursop ก็มีด้วย ไม่รู้ที่ไทยมีเข้ามาหรือยัง จะลองหาดูที่กทม. ถ้ามีเวลาไป
เดินทะลุ somerset 313 ไปอีกด้านถนน ปรากฎว่าแปลกใจอีก เจอคิวยาวมากอีก เลยแวะดูเพราะอยากรู้ว่าวัยรุ่นที่นี่เขากำลังนิยมอะไร..เป็น popcorn ที่มีสารพัดรสชาติและสารพัดคลุก เช่น กับถั่ว แอลมอนด์ และ nut อื่นๆ ราคาแล้วแต่ขนาดแก้วสวยๆที่เห็น แต่ตั้งแต่ 10 SGD ขึ้นไป ไอหยา!!
มื้อเย็นของอีกวัน มาเดินเฉียด orchard ที่นักท่องเที่ยวชอบมา shopping มาเพื่อซื้อรองเท้าแตะให้ท่านเจ้าคุณชูชาติ ที่ทำรองเท้าหาย ก็ได้แวะกินอาหารเกาหลี และญี่ปุ่นที่ติดกัน ราคาเหมือนไทย 5-8 SGD
บน ล่าง นี่เป็นร้านที่ซื้อของเขาแล้วและแบบชื่นชม packing ของเขามารู้ทีหลังว่าเป็นร้านขึ้นชื่อ ก็ happy นะ อร่อยดี ที่ชอบเพราะมีกุ้งและปลาด้วย
ข้างล่างนี่เป็นขนมของโรงแรม ราคาแพงแต่ความที่สนใจอยากรู้เพราะเขาจะทำทีละไม่กี่อันแล้วตั้งไว้ ที่สนใจคือรสชาติเป็นยังไง ที่เขากำลังโรยคือถ้่วตำจืดๆ จริงๆจะใส่รสชาติหน่อยจะดี มาก ก็ลองซื้อชิ้นละ 2 SGD
ทำเสร็จตั้งรอแบบนี้ จริงๆดูน่ากินเพราะแสงไฟมากกว่า
ข้างล่างชิ้นเล็กๆนี่เป็นวุ้น และขนมแป้งเหนียวๆ ชิ้นละ 1 SGD ทุกอย่าง เชื่อว่าบ้านเราอร่อยกว่าเลยไม่ลอง หุหุ
บน นี่ก็เป็นข้อสังเกตุที่ meepole เห็นคือตั้งแต่ในเมืองจนถึงร้านในสนามบินก็จะมีขนมที่สอดไส้สัปรดกวน ในภาชนะสวยๆ และกระทั่งเป็นปี๊บก็มี ชุดนี้ก็เหมือนกัน pineapple ล้วนๆ
แถมที่ร้าน bread talk (อันนี้นอกสนามบิน) มีขนมปังที่ใช้ใบจากที่เราใช้ห่อขนมจากรองก้นขนมปัง ของเราในไทยใช้ ?? รอง รู้สึกดีนะที่ทำให้รู้สึกว่ายังเอาของธรรมชาติมาใช้ไม่ละเลย ไม่ว่าจะ feel green หรือไม่ แต่ก็ feel good :)